Noc oscarowej pomyłki. Tak! oglądałem- to były pierwsze moje Oscary w życiu. To nie moja bajka. Ta nagroda nie jest pod żadnym pozorem dla mnie wyznacznikiem jakości filmu, wręcz czasem odwrotnie. Filmów wyróżnionych wieloma Oscarami programowo często nie oglądam. Dla przykładu – jestem człowiekiem, który nie oglądał Titanica. Nie czyni mnie to ani gorszym, ani pewnie lepszym.
Nie oglądałem prawie w ogóle filmów nominowanych w tym roku, oprócz dwóch.”Lobster” który mi się podobał i ostatniego filmu Mela Gibsona. Ten ostatni został ze mną na długo. W głowie z niedowierzaniem powtarzał głos: Syf! Patetyczny syf! Co za gówno!
Gdy byłem małym chłopcem, jadłem niemalże wszystko i do tego dość dużo. Jak byłem nastolatkiem jadłem wszystko i bardzo, bardzo dużo.
Zanim poznałem co to sex, jedzenie było największą z rzeczy przynoszących mi w życiu radość i przyjemność. Robiłem wszystko co możliwe żeby tej przyjemności generować jak najwięcej.
Odkąd mam Solec, czyli niebawem od siedmiu lat strzyże mnie Fryzjer Wojtek (przyznam, że w tej relacji mam też skoki w bok i wtedy trafiam do Anki – ale to inna historia)
Fryzjer Wojtek, człowiek postawny, szczerze dobry i uwielbiający żartować. Pracował na przełomie lat 70 i 80 u mistrza Laurenta przy ulicy Szpitalnej. Udzielał się przy każdej edycji Festiwalu Powiślenia, zapraszając do siebie sąsiadów i okolicznych mieszkańców i zdradzając historie, anegdoty czy nawet plotki tej dzielnicy.
Czyli cofam się w czasie dekadę
Czas zapierdala!
Stojąc na scenie na uroczystej kolacji z okazji dziesięciolecia Kuchni+ uwiadomiłem sobie, że nie jest to tylko dziesięciolecie Kuchni+ – w tym samym czasie mija moja dekada na kuchni** ponad tuzin lat w gastro świecie.
Four crabs from the cold firth alive for a shilling. The largest reared in the pot, in spite of the fierce water, but soon we cracked his limbs with our teeth and wheedled with spoons and fingers for the last shreds of flesh from the crannies of his briny body. In that brittle maze I found no features to remind me of our brains, our livers or our smooth bellies, yet doubtless their functions were held by some part of the paste of his cavities. Spread, soup and risotto – only the gills were rejected. In the days we ate him I did not forget his moment on the floor to amuse the baby, when she gloated at the slow clash of his last menace, nor that shape which made me think of a soft soldier fried in the cockpit of a tank.
RIP Angus Lindsay Ritchie Calder
A ponieważ nie wyrabiam się z pisaniem bloga, pisaniem wszystkiego co napisać muszę, a rzeczy w moim świecie nieustannie się zmieniają i… dzieją się, nie poddaje się! Dodaje nową kategorię na blogu: „Short„, którą z założenia będę pisał szybko, czasem z podróży, a i która ma mieć charakter często impresyjny.
W nocy z 19 i 20 czerwca – będąc już po kilku dniach natarczywych bojów na ulicach Bejrutu – mój przyjaciel D. S. postanowił zaprowadzić mnie w miejsce, w którym rzekomo nas jeszcze nie było. Taka niespodzianka! I faktycznie – nie mogliśmy tam wcześniej być bo nawet znając dokładny adres przeszliśmy obok miejsca nie zauważając go czterokrotnie.
